بحث مون بالا گرفت دوستم معتقد بود زندگی رو نباید سخت گرفت
گفتم اگه زندگی به ما سخت گرفت؟
گفت:زمانه با تو نسازد تو با زمانه بساز
گفتم ولی برخی می گویند؛زمانه با تو نسازد تو با زمانه بجنگ
گفت؛اونا اگه دنبال جنگ هستند تو دنبال صلح باش و با زندگی کنار بیا
گفتم یعنی چه جوری زندگی رو سخت نگیرم
گفت؛یعنی شجاع باش
گفتم یعنی جنگ و دعوا راه بندازم؟
گفت نه، شجاع باش یعنی وقتی اشتباه کردی با شجاعت بگو خطا کردی و پوزش بخواه
با خنده گفتم دیگه چکار کنم دوست عزیز؟
گفت؛عشق ورزی کن
گفتم؛این چه حرفیه؟بابا ما تو در و محل آبرو داریم!
گفت؛بهترین جا برای حفظ آبرو خونه و همون سقفی است که توش زندگی میکنی،پس از ته دل به همسر و بچه هات عشق به ورز و بگو عاشقتونم دوستون دارم.
گفتم؛تموم شد؟
گفت؛هرگز همسر و بچه ها و حتی خودتو با هیچکس قیاس و مقایسه نکن چون به قول ما بهمن آبادی ها شتر اگه بزرگه زخمش هم بزرگه!تو از کجا می دونی که اون طرفی که فکر می کنی از تو بالاتره حسرت زندگیِ تو رو نمی خوره؟ خداوند نعمت هاشو تقسیم کرده به یکی بچه های سر براه و صبر و حوصله و توفیق عبادت و شکر گزاری و همسر وفادار و قناعت و آرامش خیال و یکرنگی و عشق و محبت و نگاه خوب به زندگی و اخلاق خوب و راضی به رضای خداوند و دهها خصلت نیکو داده به یکی هم.بگذریم فقط می دونم دورنمای زندگیِ دیگران زیباست ولی نزدیکشون که بری، می بینی چه طوفانی در زندگی دارن؟ اون وقته که نگاه می کنی به خودت به همسر وفادارت به بچه های ساده پوش و سالم و مؤدب و درسخون و کم توقع خودت به داشته های حلالت به آرامش خیالت به ریشه و آبرو و سلامتی جسم و روح و روانت و.
گفتم یعنی چه کار کنم؟
گفت؛دیدنِ این همه داشته ها و قدردانی و شاکر بودنِ پروردگار که نعمت های فراوان به ما عطا کرده،
و همواره از او بخواهیم بصیرت عنایت فرماید تا با چشم و دل و جانمان این همه را ببینیم.
و اصرار کنیم توفیق جبرانِ گذشته و امید به آینده و شناخت خود و خالق را مرحمت فرماید تا آگاهانه او را بپرستیم و تنها از او بخواهیم.
الهی بی کران تو را سپاس
درباره این سایت