در باره ی جمعه می نویسم

که روز آفرینش آسمان است
در باره ی آن چه از آسمان فرود می آید و مایه برکت است
در باره ی ابر و باران
در باره ی باران و رودخانه
در باره ی رودخانه و دریا
در باره دریا و امواج
در باره امواج و ساحل
در باره ی ساحل و بیقراری
در باره ی بی قراری و دلتنگی
در باره دلتنگی و تنهایی
در باره ی تنهایی و بیکسی
آنگاه قلم در غلاف کردم و به آفریننده ی آسمان و ابر و باران و رودخانه و دریا و امواج و ساحل و بی قراری و. اندیشیدم که چون زیباست زیبا می آفریند و چون تنها او قابل پرستش است همه ی مخلوقات،تسبیح گوی او هستند و انسان نیز همواره به عنوانِ  اشرف مخلوقات در فراز و فرودها و غم ها و شادی ها او را می خواند و ما به بهانه ی روز جمعه که سرور و آقای دیگر روزهاست دست نیاز بسوی بی نیاز دراز می کنیم؛
پروردگارا!
بیامرز آن چه را قبلا انجام داده ایم
و آنچه را بعدها انجام خواهیم داد
و گناهان آشکار و گناهان پنهان مارا
پروردگارا!
از خوف خود به ما بهره ای ده تا میان ما و گناهانمان حائل شود
و از طاعتت به قدری به ما عنایت کن که به وسیله ی آن ما را به بهشت برسانی
و از یقین به قدری که مصائب دنیا را بر ما سهل و آسان کنی
و  تا زنده ایم ما را از نعمت گوش ها و چشم ها و قدرت  بهره مندمان ساز و خیر آن ها را بعد از ما باقی بگذار.
و بر دشمنی که برما ستم کند انتقام گیر
پروردگارا!
در این روز که ثواب و عقاب سنگین است توفیق عبادت و ثواب عنایت فرما و گناهان مان را ببخش و در گذشتگان مان پدر،مادر ریشه و اجداد و نیاکان مان و همه ی بهمن آبادی ها را مشمول رحمت واسعه ی خود قرار ده و از بخشش امروز بهره مند ساز.
 آمین یا رب العالمین